Τα Γενέθλια.... Τα Ανταμώματα και οι Περιηγήσεις στην Μακεδονία!!!!!!!!

Αγαπημένη μου γειτονιά Καλησπέρα!!!!

Ύστερα από αρκετές μέρες απουσίες να μαι και πάλι εδώ... όχι δεν ήρθα για να σας δείξω αυτά που έφτιαξα στις διακοπές μου, μα για να σας πω πως τα πέρασα!!!

Προορισμός μου αυτή την φορά η Μακεδονία, και πρώτος σταθμός η Θεσσαλονίκη!!!! Βλέπετε δεν μπορούσα να μην την επισκεφτώ αφού σε αυτήν ζουν φίλοι αγαπημένοι τους οποίους ήθελα να συναντήσω!!!!!!!
Η τούρτα Μαύρος Πειρασμός που η  Ioanna Manassi καθημερινά ανέβαζε στο facebook έκαναν εμένα και την Δήμητρα να θελήσουμε να γιορτάσουμε τα γενέθλια των 31 χρόνων της, στο Marche Bistro ανάμεσα σε ανθρώπους που πια θεωρούμε δικούς μας και που όπως λέει και η Αχτίδα κοντεύουν να μας κάνουν Θεσσαλονικιές!!!!

Η γλυκιά Ιωάννα μας είχε φτιάξει την φανταστική της τούρτα....

και η Δήμητρα τρισευτυχισμένη έσβησε το κεράκι της...

Κορίτσια πραγματικά για άλλη μια φορά σας ευχαριστώ για την αγάπη σας και για την φιλία σας!!!!

Για την τούρτα τι σχόλιο να σας κάνω..... σκέτη ΚΟΛΑΣΗ και πραγματικά αν βρεθείτε στην Θεσσαλονίκη ή αν ζήτε σε αυτήν περάστε από το Bistro της Ιωάννας να την δοκιμάσετε (όχι βέβαια ότι τα άλλα της γλυκά υστερούν σε γεύση)!!!!!!!

Με την Μαρία και την Γιούλα η παρέα συνεχίστηκε και για τις επόμενες μέρες.... με γερά φαγοπότια.... με βραδυνές περιπολίες...

μα και με εκδρομούλες!!!!!

Με καταρρακτώδη βροχή, αλλά με πολύ κέφι ξεκινάμε....

Στον δρόμο μας συναντάμε  το Λιοντάρι της Αμφίπολης....

Δίπλα στην παλιά γέφυρα του ποταμού Στρυμόνα 

και πάνω στην επαρχιακή οδό Αμφίπολης - Σερραϊκής Ακτής βρίσκεται σήμερα το τεράστιο μαρμάρινο λιοντάρι. 

Η ιστορία αρχίζει έναν αιώνα πριν, στην περίοδο των Βαλκανικών Πολέμων, όταν Έλληνες στρατιώτες κατασκευάζοντας μια γέφυρα στον Στρυμόνα θα εντοπίσουν και θα ανασύρουν μαρμάρινα αρχιτεκτονικά μέλη. Λίγα χρόνια αργότερα, τον Αύγουστο του 1916, Άγγλοι αυτή τη φορά στρατιώτες που κατασκευάζουν οχυρωματικά έργα θα βρουν τα κομμάτια που έλειπαν: τα μαρμάρινα τμήματα ενός υπερφυσικού μεγέθους γλυπτού που είναι σαφές ότι πρόκειται για λιοντάρι. Αρχαιόφιλοι(!) όντες, επιχειρούν να τα μεταφέρουν στη θάλασσα για να τα στείλουν με πλοίο στην Αγγλία, αλλά οι Βούλγαροι έχουν άλλη γνώμη, καθώς έχοντας καταλάβει το Παγγαίο αρχίζουν να τους βομβαρδίζουν. Ο Λέων και το βάθρο του θα συγκολληθούν το 1936. 

Αρκετά πιο κάτω και με τον καιρό να έχει τα νεύρα του φτάνουμε στο Σπήλαιο της Αλιστράτης

ευτυχώς λίγο αργότερα του πέρασαν τα νευράκια.....

  Το σπήλαιο  είναι ένα από τα μεγαλύτερα σπήλαια της Ευρώπης. 

Ο πλούσιος διάκοσμος του περιλαμβάνει, εκτός από τεράστιους σταλακτίτες και σταλαγμίτες και  σπάνιους εκκεντρίτες. 

Οι εκκεντρίτες  είναι σπάνιοι σχηματισμοί που δημιουργούνται «αψηφώντας» τους νόμους της βαρύτητας και ακολουθώντας ακανόνιστες πορείες. Κύριο χαρακτηριστικό του εν λόγω σπηλαίου - που το κάνει και μοναδικό στον ελληνικό χώρο - η πολύ μεγάλη ποικιλία εκκεντριτών. 

Η φωτογράφιση απαγορευόταν.... κατάφερα όμως -στην ζούλα- να βγάλω μερικές φωτογραφίες....

Το Φαράγγι του Αγγίτη δεν καταφέρνουμε να το δούμε μια και το μικρό τρενάκι που κάνει την ξενάγηση δεν λειτουργούσε..... και έτσι ξεκινάμε για να πιούμε ένα καφέ στην Δράμα!!!

Δεν υπάρχουν λόγια για να ευχαριστήσω την Μαρία και τον Κυριάκο, την Γιούλα και τον Βαγγέλη, την Αχτίδα και τον Δημήτρη, την Μάγδα και φυσικά την Ιωάννα... για την αγάπη τους, για την φιλοξενία τους και για όλα όσα έκαναν για μένα και την Δήμητρα!!!!

Όμως οι μέρες περνούν γρήγορα και εγώ έπρεπε να αφήσω την όμορφη παρέα των φίλων της Θεσσαλονίκης και να συνεχίσω με ένα άλλο καλό παρεάκι την εκδρομή μου σε άλλα όμορφα μέρη της Μακεδονίας μας!!!!

Τόπος συνάντησης η Μονή της Παναγίας Σουμελά, μέχρι την οποία με συνόδεψαν ο Βαγγέλης με την Γιούλα!!!!

Κοντά στο χωριό Καστανιά, 

στις πλαγιές του Βερμίου, ορθώνεται μεγαλόπρεπα η Μονή της Παναγίας Σουμελά, 

η οποία κτίστηκε από τους πρόσφυγες του Πόντου το 1951 σε ανάμνηση της ομώνυμης ιστορικής Μονής της Τραπεζούντας του Πόντου. 

Η Μακεδονία όμως επιφυλάσσει πολλές εκπλήξεις για τον επισκέπτη που έχει διάθεση και χρόνο να την εξερευνήσει!!!!  

Τα επιβλητικά βουνά της εντυπωσιάζουν τον επισκέπτη και μοιάζουν με πίνακες φτιαγμένοι από τους καλύτερους ζωγράφους!!!! Τα έλατα, οι Βελανιδιές, οι Φλαμουριές, τα Πλατάνια, οι Καστανιές και το άφθονο νερό που τρέχει παντού συνυπάρχουν σε μια σπάνια συμφωνία ήχων και χρωμάτων!!!!!!

Ένας επίγειος παράδεισος είναι το Άλσος του Αγίου Νικολάου στην Νάουσα, μοναδικό στην Ελλάδα υπεραιωνόβιο άλσος πλατάνων!!!

Τα Λουτρά Πόζαρ βρίσκονται στους πρόποδες του όρους Καιμακτσαλάν (όρος Βόρα) λίγα μόνο χιλιόμετρα από το Ελληνοσκοπιανά σύνορα. Η περιοχή είναι χτισμένη στις όχθες ενός θερμοπόταμου που αναβλύζει εδώ και χιλιάδες χρόνια από το βουνό!!!!

Στους πρόποδες του Καϊμακτσαλάν, ακριβώς πάνω από την λίμνη Βεγορίτιδα...

και ανάμεσα σε δασωμένες εκτάσεις απαράμιλλης φυσικής ομορφιάς 

βρίσκεται ένας από τους πλέον όμορφους χειμερινούς προορισμούς της Βόρειας Ελλάδας, ο Παλαιός Άγιος Αθανάσιος.

Περνώντας πόλεις και χωριά μέσα σε μια ονειρεμένη φύση (και ευτυχώς με έναν υπέροχο καιρό) φτάσαμε σε μια από τις ρομαντικότερες πόλεις της Ελλάδας, την Καστοριά. Νομίζω πως είναι μια πόλη που δεν πρέπει να την βαριέσαι ποτέ... η γραφική λίμνη, η παλιά πόλη με τα καλντερίμια και τα αρχοντικά των γουναράδων, το ιστορικό βάρος των πολύτιμων βυζαντινών μνημείων της κάνουν την Μακεδονίτικη αυτή πόλη μοναδική.

Ο Ναός της Παναγίας της Μαυριώτισσας

Δισπηλιό - προϊστορικός οικισμός
στα νότια της λίμνης της Καστοριάς

Από την Καστοριά αρχίσαμε να παίρνουμε τον δρόμο της επιστροφής, όμως το θαύμα της φύσης συνεχίζεται....

Επόμενος σταθμός αυτού του ταξιδιού η πόλη των νερών και των γεφυρών την Έδεσσα....

Παντού σε αυτήν την πόλη ακούς τον ήχο του νερού.... πάνω από 100 γέφυρες υπάρχουν μέσα στην πόλη και 11 καταρράκτες από τους οποίους μόνο δύο είναι ορατοί. Ο βράχος της πόλης είναι φτιαγμένος από πουρόπετρα και έχει φτιαχτεί από το ίδιο το νερό!!!

Τελευταίος σταθμός σε αυτή την εκδρομή τα Αμπελάκια της Λάρισας που είναι χτισμένα στις πλαγιές του όρους Όσσα στην είσοδο της κοιλάδας των Τεμπών. 

Το χωρίο φημίζεται για τα σπουδαία αρχοντικά του καθώς γνώρισε πολύ μεγάλη οικονομική ανάπτυξη κατά το παρελθόν, χάρη στην επεξεργασία και την βαφή νημάτων με κόκκινο χρώμα που παρήγαγαν από την επεξεργασία του φυτού ριζάρι.

Κυρίως όμως η Ιστορική Κοινότητα είναι γνωστή για την «Κοινή Συντροφιά», μια εμποροβιοτεχνική συσσωμάτωση που θεωρείται η πρώτη του είδους στην Ευρώπη αλλά και στον κόσμο και από τους περισσότερους ιστορικούς χαρακτηρίζεται ως ο πρώτος συνεταιρισμός κεφαλαίου και εργασίας.

Κάπου εδώ όμως αυτό το υπέροχο ταξίδι έφτασε στο τέλος του.... αφήσαμε τον επίγειο παράδεισο της Μακεδονικής γης και επιστρέψαμε με φορτωμένες μπαταριές, ελπίζοντας σε μια καινούργια απόδραση!!!!! 

Ελπίζω να το απολαύσατε  και εσείς αυτό το ταξίδι και θα σας έλεγα αν μπορέσετε να το πραγματοποιήσετε!!!!!!! 

Καλό βράδυ σε όλους σας!!!!!!!!