Μια μικρή απόδραση!!!

Πριν από λίγο γύρισα... και είπα να σας μεταφέρω τις εντυπώσεις μου!!!!!!!


Θελήσαμε να φύγουμε για λίγο από την πρωτεύουσα... την αιθαλομίχλη…. το ατελείωτο μποτιλιάρισμα... 

Θελήσαμε  να πάρουμε λίγο οξυγόνο… να δούμε λίγο χιόνι για να πούμε πως "είδαμε άσπρη μέρα"… 

και έτσι ξεκινήσαμε για μία μικρή απόδραση στην Ορεινή Αρκαδία!!!!

 Πρώτος προορισμός μας η Καρύταινα…. το «Τολέδο της Ελλάδας» όπως την χαρακτήρισε ο Νίκος Καζαντζάκης όταν την είδε από μακριά.

Εκεί που ο μυθικός Λούσιος ποταμός συναντιέται με τον Αλφειό… σκαρφαλωμένη στην πλαγιά ενός μεγαλόπρεπου βράχου που την κορυφή του στολίζει ένα μεσαιωνικό πετρόκτιστο κάστρο… είναι χτισμένη η Καρύταινα.

Η Καρύταινα είναι ανακηρυγμένος παραδοσιακός οικισμός καθώς διατηρεί το χρώμα της μεσαιωνικής καστροπολιτείας. 

Στις ρίζες του βράχου, στέκει ένα ιστορικό κτίσμα το οποίο παρουσιάζει έντονο αρχιτεκτονικό ενδιαφέρον. Πρόκειται για την παλαιά γέφυρα του Αλφειού ποταμού, το γεφύρι της Καρύταινας όπως αναφέρεται. 

Είναι πέτρινο με πέντε τόξα, μεγαλόπρεπο, χτισμένο από τους Φράγκους τον 13^ο αιώνα.

Επόμενος προορισμός μας η Στεμνίτσα που μας υποδέχτηκε χιονισμένη!!!! 

Χτισμένη αμφιθεατρικά στις πλαγιές του Μαίναλου και σε υψόμετρο 1.100μ σε γοητεύει με την παραδοσιακή αρχιτεκτονική της, τα αρχοντικά της, 

τις βυζαντινές εκκλησίες,

τα γραφικά καλντερίμια της που χάνονται μέσα στις καρυδιές και τις κερασιές, 

Η Στεμνίτσα φημίζεται για τα τοπικά γλυκά της και για τα ζυμαρικά της...

 Φύγαμε από την Στεμνίτσα για την Δημητσάνα... αφού αποχαιρετήσαμε τους τετράποδους φίλους μας, οι οποίοι μας συνόδευαν στις βόλτες μας!!!

Στα 8 χιλιόμετρα από την Στεμνίτσα συναντήσαμε την Δημητσάνα...

Η Δημητσάνα κωμόπολη γεμάτη μνήμες, ιστορία και μύθους... απλώνεται αμφιθεατρικά κτισμένη πάνω σε δύο λόφους, πάνω από το φαράγγι του Λούσιου ποταμού σε υψόμετρο 1.000μ 

Είναι ολόκληρη ένα ζωντανό μουσείο παραδοσιακής αρχιτεκτονικής, με φιδωτά κατηφορικά δρομάκια, και ιστορικά κτήρια όπως το σπίτι του Γρηγορίου του Ε΄ και του Παλαιών Πατρών Γερμανού και της  Βιβλιοθήκης στην οποία σήμερα βρίσκονται περισσότεροι από 35.000 τόμοι βιβλίων και χειρογράφων, τα οστά του Παλαιών Πατρών Γερμανού και η σέλα του αλόγου του Παπαφλέσσα 

Λίγο έξω από την Δημητσάνα βρίσκεται το Υπαίθριο Μουσείο Υδροκίνησης.

Είναι ένα Θεματικό Μουσείο που παρουσιάζει τις βασικές προβιομηχανικές τεχνικές που χρησιμοποιούν το νερό ως κύρια πηγή ενέργειας.

Εκεί συναντάς μια νεροτριβή όπου πλένονταν τα υφαντά (βελέντζες, κουρελούδες, φλοκάτες....)...

έναν αλευρόμυλο  όπου ο επισκέπτης ρίχνει σπόρους καλαμποκιού στη σκαφίδα και παρακολουθεί πως ο καρπός αλέθεται από τις μυλόπετρες και γίνεται αλεύρι...

το ρακοκάζανο, που στηνόταν στην ύπαιθρο μετά τον τρύγο για την παραγωγή του τσίπουρου από τα στέμφυλα, και λειτουργούσε για 3-4 μερόνυχτα συνεχώς...

και το βυρσοδεψείο το οποίο είναι χωρισμένο σε ζώνες που αντιστοιχούν στα διάφορα στάδια επεξεργασίας των δερμάτων.

Το Μουσείο βρίσκεται σε έκταση ενός στρέμματος, μέσα σε πυκνή βλάστηση, και άφθονα τρεχούμενα νερά!!!

Φυσικά όλη η παραπάνω απόδραση συνοδεύτηκε από καταπληκτικά φαγητά δίπλα στο τζάκι... 

 ζωντανή υπέροχη μουσική...

σπιτικά γλυκά....

    βόλτες και παιχνίδι στο χιονισμένο ελατόδασος!!!

Γυρίσαμε πίσω φορτωμένοι με διάφορα τοπικά εδέσματα... γεμάτοι από όμορφες εικόνες... με πνευμόνια καθαρά από το οξυγόνο και διαπιστώνοντας για άλλη μια φορά πως " Η Ελλάδα έχει ατελείωτες ομορφιές"!!!!!!!