REMI....

 Ήρθες στην ζωή μας πριν από 15 χρόνια, και ήσουν τόσο μικρούλα που χωρούσες σε ένα παιδικό κόκκινο σκουφάκι....  σε θυμάμαι σαν να είναι εχθές, ήσουν τόσο όμορφη που νομίζω πως ωραιότερο κουτάβι δεν έχω ξαναδεί στην ζωή μου!!!

Δεν ήσουν το πρώτο κουτάβι που ερχόταν στο σπίτι μας..... εσένα όμως σε λατρέψαμε, ήταν βλέπεις εκείνο το βλέμμα σου το αγαπησιάρικο και εκείνη η ουρά σου που γύριζε σαν έλικας ελικοπτέρου!!!

Ήσουν αναπόσπαστο μέλος της οικογένειας, σε όλα παρούσα σε χαρές και σε λύπες.....  το μόνο που σου έλλειπε ήταν η φωνή!!!

Περίμενες υπομονετικά να γυρίσουμε από την πρόσφατη εκδρομή μας.... δεν ήθελες να φύγεις για το "τελευταίο σου ταξίδι" χωρίς να μας αποχαιρετίσεις...    και από την στιγμή που μας ξαναείδες  μέχρι την στιγμή που  μας άφησες κτυπούσες σιγανά την ουρά σου. 

Μικρή μας "πριγκίπισσα" δεν μπορούμε να πιστέψουμε πως δεν θα ξανακούσουμε το γάβγισμα σου, δεν θα ξανακούσουμε την ουρά σου να κτυπά, δεν θα σου ξανά παραγγείλουμε  σουβλάκια που τόσο σου άρεσαν, δεν θα γλείψεις τα ξυλάκια από τα παγωτά μας, δεν θα έχει το Χριστουγεννιάτικο δέντρο μας τον φύλακα του.....

Καλό σου ταξείδι αγαπημένη μας.... θα μείνεις για πάντα στις καρδιές μας!!!!!