Πάμε μια βόλτα????

Καιρό έχουμε να ταξιδέψουμε δεν νομίζετε????   άντε λοιπόν καθίστε στις θέσεις σας και η βόλτα μας ξεκινά.....

Με την ανατολή του ήλιου.... 

αφήνουμε πίσω μας την Αθήνα έχοντας σαν πρώτο προορισμό μας τα Καλάβρυτα... τόπο με ιστορία και απαράμιλλες φυσικές ομορφιές!!!! 

Αυτή την φορά στην ιστορική πόλη θα ανέβουμε από το Διακοπτό  με τον Οδοντωτό σιδηρόδρομο...

 Ο Οδοντωτός σιδηρόδρομος είναι έργο του Χαρίλαου Τρικούπη. Η σύμβαση της κατασκευής της γραμμής υπογράφηκε το 1889 και η κατασκευή της τελείωσε επτά χρόνια μετά. Ο σχεδιασμός της γραμμής έγινε από γάλλους τεχνικούς. Το έργο ήταν πολύ δύσκολο λόγω του δύσβατου του εδάφους. Στις 10 Μαρτίου 1896 το τρένο πραγματοποίησε το πρώτο του δρομολόγιο.

Από τότε και μέχρι σήμερα, ο Βουραϊκός ποταμός και  ο Οδοντωτός πορεύονται μαζί.  Το τραινάκι ενσωματώθηκε τόσο καλά στο φυσικό περιβάλλον, που μοιάζει σαν να ήταν  πάντα εκεί.  Ο τρόπος της κατασκευής του δεν επιβάρυνε  το οικοσύστημα του φαραγγιού.  Με το ξύλο και την πέτρα της περιοχής, οι τεχνικοί έκαναν για χάρη του τραίνου έργα  που νομίζεις ότι τα έφτιαξε η φύση από μόνη της.  Η διαδρομή, μέσα από τοπία άγριας φύσης με καταρράκτες που λαξεύουν με απερίγραπτο  τρόπο τα βράχια δημιουργώντας μοναδικούς σχηματισμούς, αποτελεί ένα από τα ομορφότερα φυσικά αξιοθέατα της χώρας μας, έχει δε μάλιστα χαρακτηριστεί ως  η πλέον θεαματική σιδηροδρομική γραμμή των Βαλκανίων. Μετά από διαδρομή μιας ώρας φτάνουμε στον Σιδηροδρομικό Σταθμό των Καλαβρύτων... και αναχωρούμε γρήγορα για την μονή της Αγίας Λαύρας... μια και τα ρολόγια μας  δείχνουν πως σε λίγο θα κλείσει!!! Το Ιστορικό Μοναστήρι της Αγίας Λαύρας βρίσκεται 5 χλμ. από τα Καλάβρυτα και  ιδρύθηκε το 10ο αιώνα από έναν ερημίτη. Κάηκε ολοσχερώς από τους Τούρκους το 1585  και το 1827 και από τους Γερμανούς το 1943.  Αργότερα επαναοικοδομήθηκε στη σημερινή του θέση και μορφή. Στο καθολικό της Μονής στις 18 Μαρτίου 1821 ο αρχιεπίσκοπος  Παλαιών Πατρών Γερμανός ύψωσε το Ιερό Λάβαρο της Κοιμήσεως της Θεοτόκου,  το οποίο χρησίμευε ως παραπέτασμα της Ωραίας Πύλης,  ώρκισε τους πρωταγωνιστές της Επαναστάσεως και ξεκίνησε ο αγώνας για την  απελευθέρωση του Γένους.

   

Επόμενος σταθμός αυτής της επίσκεψης ο Τόπος Θυσίας....

Ο Τόπος Θυσίας των Καλαβρυτινών είναι ένα από τα ξεχωριστά μνημεία της πόλης. 

Βρίσκεται στο λόφο του Καπή,  500 μέτρα από το κέντρο της πόλης.

Στο  σημείο αυτό, στις 13 Δεκεμβρίου 1943, οδηγήθηκαν και εκτελέστηκαν όλοι οι άντρες της περιοχής από 13 ετών και πάνω, από τους Γερμανούς. 

Σήμερα ξεπροβάλει εκεί ένας μεγάλος Σταυρός που θυμίζει το αποτρόπαιο έγκλημα, στις στήλες που περιβάλουν τον κεντρικό χώρο αναγράφονται τα ονόματα των οικογενειών των Εκτελεσθέντων. Στην κατακόμβη είναι αναρτημένα μικρά καντήλια ισάριθμα με τις οικογένειες των εκτελεσθέντων. Και από τα μεγάφωνα ακούγεται η λυπηρή αφήγηση των γεγονότων που διαδραματίστηκαν την ώρα του φονικού.

Παράπλευρα της κατακόμβης δεσπόζει το πέτρινο γλυπτό της πονεμένης "Μάνας", συμβολικού χαρακτήρα για τις γυναίκες ηρωίδες των Καλαβρύτων που ξεπέρασαν τον εαυτό τους και αγωνίστηκαν παρά τον πόνο τους να αναστήσουν την ολοσχερώς κατεστραμμένη πόλη των Καλαβρύτων.

Σε μια βόλτα στο κέντρο της όμορφης πόλης....

επισκέπτομαι για άλλη μια φορά το υπέροχα ξεχωριστό μαγαζί της  Αριάδνης... 

και συναντώ και πάλι την αγαπημένη φίλη, που με υποδέχτηκε με αγκαλιές και φιλιά!!!
Αν βρεθείτε στα Καλάβρυτα μην διστάσετε να την επισκεφτείτε, θα σας μαγέψει και η Αριάδνη και το υπέροχο μαγαζάκι της!!!!!

Νωρίς το απόγευμα φεύγουμε από τα Καλάβρυτα και ακολουθώντας τον "εσωτερικό δρόμο" όπως λένε οι ντόπιοι...

διασχίζοντας βουνά...

 με πανέμορφα χωριά....

φτάνουμε στην Αρχαία Ολυμπία.

Στην πανέμορφη κοιλάδα του ποταμού Αλφειού, την κατάφυτη από ελιές, πεύκα, πλατάνια και δρύς,  άνθισε το πιο δοξασμένο ιερό της αρχαίας Ελλάδας, που ήταν αφιερωμένο στον πατέρα των θεών, τον Ολύμπιο Δία. 

Απλώνεται στους νοτιοδυτικούς πρόποδες του κατάφυτου Κρονίου λόφου, μεταξύ των ποταμών Αλφειού και Κλαδέου, που ενώνονται σε αυτή την περιοχή. Παρά την απομονωμένη θέση της κοντά στη δυτική ακτή της Πελοποννήσου, η Ολυμπία καθιερώθηκε στο πανελλήνιο ως το σημαντικότερο θρησκευτικό και αθλητικό κέντρο.

Εδώ γεννήθηκαν οι σπουδαιότεροι αγώνες της αρχαίας Ελλάδας, οι Ολυμπιακοί, που γίνονταν κάθε τέσσερα χρόνια προς τιμήν του Δία, ένας θεσμός με πανελλήνια ακτινοβολία και λάμψη από την αρχαιότητα μέχρι σήμερα. 

Οι ανασκαφές στην Ολυμπία άρχισαν τον Μάιο του 1829, δύο χρόνια μετά τη ναυμαχία του Ναυαρίνου, από Γάλλους αρχαιολόγους. Τα ευρήματα (τμήματα από τις μετόπες του πρόναου και του οπισθόδομου του ναού του Διός) μεταφέρθηκαν στο Μουσείο του Λούβρου, όπου εκτίθενται σήμερα. 

Όταν η ελληνική κυβέρνηση πληροφορήθηκε το γεγονός της αρπαγής των ευρημάτων, οι ανασκαφές διακόπηκαν για να ξαναρχίσουν αργότερα, το 1875 από Γερμανούς αρχαιολόγους. Οι έρευνες συνεχίζονται έως σήμερα από το Γερμανικό Αρχαιολογικό Ινστιτούτο της Αθήνας υπό την εποπτεία της Εφορείας Αρχαιοτήτων Ολυμπίας.

Μετά την επίσκεψή μας στον αρχαιολογικό χώρο και στο καταπληκτικό μουσείο, παίρνουμε τον δρόμο της επιστροφής προς την Αθήνα. 

Αυτή την φορά παίρνουμε τον δρόμο που ενώνει τον Πύργο με την Τρίπολη, έναν φιδογυριστό δρόμο που ακολουθεί τους εντυπωσιακούς σχηματισμούς του τοπίου 

με στενά γεφύρια...

υπέροχα δάση...

πετρόχτιστα χωριά....

και οδηγεί.....

στα Λαγκάδια, το «κρεμαστό χωριό της Πελοποννήσου», όπως αποκαλείται από παλιά,  ένα φυσικό και αρχιτεκτονικό αριστούργημα, με εκπληκτικά πέτρινα αρχοντικά και 

καλντερίμια, σκεπαστές αυλές και σκαλιστές εξώπορτες, πελεκητές καμάρες και παλιές εκκλησίες, ελικοειδή πέτρινα μονοπάτια και σκαλιά, τοξωτά γεφύρια, νεροτριβές και νερόμυλους.

στην Δημητσάνα, την "Μπαρουταποθήκη του έθνους" χτισμένη στα ερείπια της αρχαίας Τεύθιδας, ενώ στα πόδια της βρίσκεται το μαγευτικό φαράγγι του Λούσιου ποταμού

στην Στεμνίτσα, την ήρεμη και γαλήνια, με τις απόκρημνες κορυφές και τις καταπράσινες πλαγιές του Μαίναλου.

στην Βυτίνα, την καταπράσινη και γραφική.

Στην σύντομη στάση στην όμορφη Αρκαδική πόλη, για έναν καφέ,  μου δόθηκε η ευκαιρία  να συναντήσω την Νίκη στο πανέμορφο μαγαζί της και να τα πούμε έστω και για λίγο...

Το ταξίδι μας κάπου εδώ τελείωσε.....  

πριν "πάρω ένα ποδήλατο να φύγω για τ' αδύνατο".....

δώρο από την Νίκη

πίνω ένα λικεράκι ρόδι στην υγεία σας...

δώρο από την Αριάδνη

και σας εύχομαι να πάτε σε αυτούς τους τόπους και να γνωρίσετε εκτός των άλλων και τα υπέροχα αυτά κορίτσια!!!!

Τέλος ευχαριστώ την Σοφία, τον Μανώλη, την Μαρία, την Μαίρη, τον Χρήστο, τον Γιάννη, την Φανή και τον Βαγγέλη για το υπέροχο Σαββατοκύριακο που περάσαμε μαζί!!!

Καλό απόγευμα και καλή εβδομάδα!!!!