Πατώντας πετάλι....

Όχι... δυστυχώς όχι.... δεν ξανάρχισα το ποδήλατο, πετάλι όμως πάτησα.... βλέπετε οι συνήθειες ετών δεν κόβονται τόσο εύκολα!!!! Τώρα θα μου πείτε τι πετάλι εννοείς ρε κοπέλα μου????  Κορίτσια πετάλι ραπτομηχανής εννοώ  και όχι μην φανταστείτε ότι το έριξα στο ράψιμο, απλά μερικά γαζιά έκανα πάνω σε κάτι υφάσματα που βρήκα στην αποθήκη.....  η μητέρα μου ποτέ δεν πετούσε υπόλοιπα από υφάσματα, ίσως κάποτε χρειαστούν έλεγε, και να που είχε δίκιο!!! 

Προσπαθώντας λοιπόν να βάλω μια τάξη στην αποθήκη του εξοχικού, μέσα σε ένα πάνινο σάκο βρήκα τα ρετάλια, και ενώ ετοιμαζόμουν να τα πετάξω σκέφτηκα πως κάλλιστα   θα μπορούσαν να γίνουν "Χειροποίητες Τσαντούλες" για το Αντωνοπούλειο Ίδρυμα!!!

Η Ραπτομηχανή της μητέρας σταμάτησε να παίζει διακοσμητικό ρόλο... και εγώ άρχισα να πατώ πετάλι και να το αποτέλεσμα,  δύο τσαντούλες έτοιμες να αναχωρήσουν για Πάτρα!!!! και που ξέρεις, ίσως κάποιο νέο κορίτσι να θελήσει να τις χρησιμοποιήσει για να βάλει τα βιβλία του φροντιστηρίου,

ή διάφορα πράγματα για μια ημερήσια εκδρομή!!!!

Εκτός όμως από τις τσαντούλες θα ήθελα να σας δείξω και τα δωράκια που πήρα από την αγαπημένη μας Σμαραγδένια... για τα "ΤΡΙΑ... ΧΡΟΝΙΑ ΜΑΖΙ"!!!!

Το πακέτο από την Ρουλίτσα μας έκρυβε εκτός από το γνωστό δωράκι  και μία έκπληξη!!!

 Ένα πανέμορφο πινακάκι με ποδήλατο....  που η δημιουργός του λέει πως όταν είδε την χαρτοπετσέτα σκέφτηκε εμένα και γιαυτό μου το έστειλε.... αν και το δημιούργημά της "δεν βλέπεται από κοντά"...  τώρα γιατί το λέει αυτό δεν καταλαβαίνω, το κοίταξα... το ξανακοίταξα πανέμορφο το είδα.... αν εσείς βλέπετε κάτι στραβό να μου το πείτε!!!!

Ρουλάκι μου σε ευχαριστώ για τα υπέροχα δώρα σου και πίστεψε με....

και όταν παίρνω δώρα από σένα γεμίζει η καρδιά μου και όχι μόνο τα χέρια μου!!!!