Καλημέρα σας,
Θέλετε να γνωριστούμε?????
Εγώ λοιπόν κάποτε ήμουν κολοκύθα... και για να λέμε και όλη την αλήθεια δεν ήμουν μόνη μου, είχα και μία δίδυμη αδελφή, η οποία όμως πριν από λίγες μέρες αυτοκτόνησε, βαρέθηκε η έρημη να είναι κλεισμένη μέσα στην σκοτεινή αποθήκη.
Γεννηθήκαμε και μεγαλώσαμε στην Αλεξανδρούπολη, και ζήσαμε εκεί μέχρι που η κυρία αυτού του σπιτιού αποφάσισε πως θέλει να μας αποκτήσει.
Κλεισμένες μέσα σε ένα χάρτινο κουτί φτάσαμε στην Αθήνα, και εκεί που λέγαμε πως η τύχη μας θα είναι καλή..... πεταχτήκαμε στην αποθήκη και ξεχαστήκαμε!!!
Φωνάζαμε οι καημένες αλλά κανένας δεν ερχόταν να μας ελευθερώσει....
έβλεπα την αδελφούλα μου να μαραζώνει και δεν μπορούσα να κάνω τίποτα, υπομονή της έλεγα θα σταματήσει να τριγυρίζει η κυρία... θα μας θυμηθεί ή μάλλον θα μας χρειαστεί και θα έρθει να μας πάρει.
Και όλα αυτά μέχρι πριν από λίγες μέρες.... ένα πρωί ξύπνησα και κατάλαβα πως πια ήμουν μόνη μου, η αδελφούλα μου είχε φύγει από την ζωή, τι ειρωνεία την ίδια μέρα η πόρτα άνοιξε και η κυρία μπήκε στην αποθήκη.....
Ξαφνικά βρέθηκα σε έναν χώρο φωτεινό.... γεμάτο μολύβια, πινέλα, χρώματα, βερνίκια και άλλα τέτοια περίεργα, η κυρία με κράταγε στα χέρια της και προσπαθούσε να με μεταμορφώσει βάζοντας επάνω μου ότι έβρισκε μπροστά της.....
και μετά από πολλές ώρες, με ακούμπησε πάνω σε έναν καθρέφτη και άρχισε να με γυρίζει δεξιά και αριστερά και να με βγάζει φωτογραφίες, και εγώ τότε ανακάλυψα ότι δεν ήμουν μια κολοκύθα... με τόσα χρώματα δεν ξέρω να σας πω τι ακριβώς είμαι, μπορεί να είμαι πάπια....
όμως δεν θα κάτσω να το ψάξω, τώρα που η κυρία πήγε στον υπολογιστή της φεύγω γιατί ποτέ δεν ξέρεις.... αυτή μπορεί να με βάλει σε κανένα κουτί και να με ταχυδρομήσει!!!!!
Ευχαριστώ που κάτσατε και διαβάσατε την ιστορία μου,
Με εκτίμηση
Η πάλε ποτέ κολοκύθα
