Η έκφραση είναι - μόνη αυτή - για έναν καλλιτέχνη ο υπέρτατος και μοναδικός τρόπος ζωής.
Ζούμε γιατί εκφραζόμαστε.

"ΟΣΚΑΡ ΟΥΑΪΛΝΤ"


Δεν υπάρχει αληθινή ηδονή, εκτός από εκείνη που δίνει η δημιουργικότητα. Είτε φτιάχνει κανείς μολύβια, είτε μπότες, είτε ψωμί, είτε παιδιά. Χωρίς δημιουργία δεν υπάρχει αληθινή ευχαρίστηση.
"ΛΕΩΝ ΤΟΛΣΤΟΙ"

Σάββατο 31 Οκτωβρίου 2015

Αξίζει να κυνηγά κανείς το όνειρό του....

Πάει καιρός που μια μικρή κολοκύθα γεννήθηκε στην Βόρεια Ελλάδα.....
΄Ηταν  μικρή και στρουμπουλή μα είχε όνειρα μεγάλα για τον εαυτό της ήθελε να γίνει χορεύτρια....
- Μα τι λες τώρα..... της έλεγαν, είσαι χοντρούλα και κοντούλα δεν μπορείς να γίνεις χορεύτρια!!!! 
Μα εκείνη δεν άκουγε κανέναν, το έβαλε σκοπό να κατέβει στην Αθήνα για να πραγματοποιήσει το όνειρο της...  και μια μέρα που είδε ένα χαρτόκουτο που ετοιμαζόταν να πάει στο ταχυδρομείο τρύπωσε σε μια γωνιά και περίμενε να αρχίσει το ταξίδι.... 
- αρκεί να φύγω από εδώ σκέφτηκε, και μετά το να φτάσω στην Αθήνα θα είναι εύκολο.....

Μα τελικά ήταν πολύ τυχερή το χαρτόκουτο έγραφε Κα Β.............. ΑΘΗΝΑ

Και πράγματι σε λίγες μέρες έφτασε στην Αθήνα, το πακέτο πήγε στο σπίτι της Κας Β..... και η μικρή κολοκύθα αισθάνθηκε ότι ήταν πολύ τυχερή, που χωρίς καμία ιδιαίτερη προσπάθεια βρέθηκε στον προορισμό της..... 

Όμως η Κα... δεν της έδωσε καμία σημασία, κάθε μέρα έφτιαχνε ένα σωρό πράγματα αλλά μαζί της δεν έλεγε να ασχοληθεί.....



Πέρασε καιρός.... πολύς καιρός..... και μια όμορφη καλοκαιρινή μέρα η Κα Β..... πήρε την κολοκύθα στα χέρια της.... 
- Είσαι μικρή και στρουμπουλή αλλά εγώ θα σε κάνω κούκλα.... 
- Αχ κυρία σας παρακαλώ.... όχι κούκλα χορεύτρια να με κάνετε, αυτό ήταν το όνειρο μου και γιαυτό έκανα όλο αυτό το ταξίδι....
- Χορεύτρια???????   ίσως και να μπορείς να γίνεις αλλά θα κάτσεις καλά και θα συνεργαστείς... εντάξει????
- Ναι!!!!!! Ναι!!!! ότι μου πείτε.... 

Η Μικρή κολοκύθα κάθισε πάνω στον πάγκο εργασίας και ένα λευκό πράγμα που άκουσε πως το λένε πηλό άρχισε να την αγκαλιάζει και τα δάκτυλα της κυρίας να παίζουν μαζί του..... και μετά κάτι πράγματα ξύλινα σαν κουτάλια, και ύστερα κάτι πινέλα μυτερά και μετά από αρκετή ώρα η μικρή κολοκύθα κοίταξε το εαυτό της στον μικρό καθρέπτη που ήταν μπροστά της και δεν μπορούσε να τα πιστέψει..... έμοιαζε με χορεύτρια!!!!!! 


Και μετά τα πινέλα και τα χρώματα ήρθαν κοντά της και άρχισαν να την χρωματίζουν....


...και λίγο αργότερα πατίνες και δαντέλες ήρθαν για να προσθέσουν κάτι ακόμα στην εμφάνισή της. Όταν οι πατίνες στέγνωσαν το βερνίκι ήρθε να παίσει επάνω της, και τότε άκουσε την κυρία Β.... να λέει πως ήταν έτοιμη!!!!
Και ναι μάλλον πρέπει να είχε δίκιο η κυρία γιατί την έβγαλε από τον πάγκο εργασίας, την πήγε σε έναν άλλο χώρο, την έβαλε μπροστά σε μια όμορφη ισπανική βεντάλια και τα φλας μιας φωτογραφικής μηχανής άρχισαν να αστράφτουν.....
- Απίστευτο.... απίστευτο άρχισε να φωνάζει η κολοκύθα, τα κατάφερα έγινα χορεύτρια, χορεύτρια του φλαμέγκο!!!! 


- Ναι καλή μου κολοκύθα, έγινες χορεύτρια του φλαμέγκο και δεν ξέρεις το σπουδαιότερο....



- Το σπουδαιότερο???? ποιο σπουδαιότερο????
- Σε λίγους μήνες στην πόλη μας θα γίνουν καλλιστεία, καλλιστεία χειροποίητης κούκλας και επειδή εσύ είσαι μια κούκλα, θα πας στα καλλιστεία, να κοίτα το λέει και η Αφίσα, τα οργανώνει η Δράση Ελληνίδων Bloggers και οι Αντωνοπουλίτσες οι Χρυσοχέρες...


- Πω... πω... τελικά "αξίζει να κυνηγά κανείς το όνειρο του"..... ζωντανό παράδειγμα εγώ, από μια μικρή ασήμαντη κολοκύθα, έγινα και χορεύτρια και κούκλα και χρήσιμη, εγώ η μικρή και στρουμπουλή κολοκύθα από την Βόρεια Ελλάδα...... έγινα η Estrella χορεύτρια του φλαμένκο!!!!!  




Πριν πάω στα καλλιστεία, πέρασα από το Άλλαξε το της Αριστέας .....  είναι καιρός τώρα που προσπαθώ να παρουσιαστώ και στο παράθυρο του δικού μου σπιτιού, αλλά μία το ένα και μία το άλλο πάντα η εμφάνισή μου έπαιρνε αναβολή.... σήμερα λοιπόν που κατάφερα να παρουσιαστώ θέλω να σας ευχαριστήσω για τις ψήφους που μου χαρίσατε στον διαγωνισμό!!!!!

Να έχετε όλοι ένα όμορφο Σαββατοκύριακο!!!!!




Δευτέρα 26 Οκτωβρίου 2015

Δημιουργώντας.....

Θα ξεκινήσω αυτή μου την ανάρτηση λέγοντάς σας ένα "Τεράστιο ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ" για τα μηνύματα συμπαράστασης που αφήσατε για τον χαμό της αγαπημένης μου REMI....
Συγνώμη που δεν απάντησα σε καθένα σας ξεχωριστά, όμως πραγματικά δεν είχα την δύναμη.... γιατί δεν έχασα απλά την σκυλίτσα  μου που αγαπούσα, έχασα την πιο πιστή μου φίλη!!!!

Όμως χρόνια τώρα έχω μάθει να ξεπερνώ τα δύσκολα (που δεν ήταν και λίγα) δημιουργώντας, και αυτό έκανα και αυτή την φορά....    

Τα Doodles είναι ένας πολύ όμορφος τρόπος για να χαλαρώνεις... το τέλειο ηρεμιστικό θα σας έλεγα και βέβαια άκρως εθιστικά, στο ένα δεν σταματάς ποτέ, έτσι τα χρωματιστά μαρκαδοράκια μου βγήκαν... το τετράδιο άνοιξε και η δημιουργία ξεκίνησε....


Δεν ξέρω πόσες ώρες ασχολήθηκα με το συγκεκριμένο θεματάκι, ξέρω όμως πως με βοήθησε πολύ..........

Όμως τελικά είμαι πολύ τυχερή, γιατί το Σαββατοκύριακο αυτό ήταν προγραμματισμένο σεμινάριο πηλού με την μοναδική δασκάλα την Μαρία
Κλείστηκα στο μαγικό εργαστήρι της Misirlou  με την δασκάλα και τις υπέροχες συμμαθήτριες και η δημιουργία δεν είχε τέλος....

Από το καλοκαίρι....



έφτασα στο φθινόπωρο....




μέσα από μια μαγική πολιτεία.... 


δημιουργία από πηλό σε εξέλιξη
 και συνάντησα μια  κοπέλα...


δημιουργία από πηλό σε εξέλιξη

 που για να δείτε πόσο  όμορφη είναι θα πρέπει να ξαναπεράσετε από εδώ.

Πριν φύγετε θα ήθελα να σας κεράσω γλυκάκι.... 





σήμερα γιορτάζει η Δήμητρα!!!!

Χρόνια Πολλά σε όλους και όλες που σήμερα γιορτάζουν!!!!!

Εύχομαι σε όλους σας να έχετε μια όμορφη και δημιουργική εβδομάδα!!!  

Πέμπτη 22 Οκτωβρίου 2015

REMI....

 Ήρθες στην ζωή μας πριν από 15 χρόνια, και ήσουν τόσο μικρούλα που χωρούσες σε ένα παιδικό κόκκινο σκουφάκι....  σε θυμάμαι σαν να είναι εχθές, ήσουν τόσο όμορφη που νομίζω πως ωραιότερο κουτάβι δεν έχω ξαναδεί στην ζωή μου!!!




Δεν ήσουν το πρώτο κουτάβι που ερχόταν στο σπίτι μας..... εσένα όμως σε λατρέψαμε, ήταν βλέπεις εκείνο το βλέμμα σου το αγαπησιάρικο και εκείνη η ουρά σου που γύριζε σαν έλικας ελικοπτέρου!!!




Ήσουν αναπόσπαστο μέλος της οικογένειας, σε όλα παρούσα σε χαρές και σε λύπες.....  το μόνο που σου έλλειπε ήταν η φωνή!!!


Περίμενες υπομονετικά να γυρίσουμε από την πρόσφατη εκδρομή μας.... δεν ήθελες να φύγεις για το "τελευταίο σου ταξίδι" χωρίς να μας αποχαιρετίσεις...    και από την στιγμή που μας ξαναείδες  μέχρι την στιγμή που  μας άφησες κτυπούσες σιγανά την ουρά σου. 




Μικρή μας "πριγκίπισσα" δεν μπορούμε να πιστέψουμε πως δεν θα ξανακούσουμε το γάβγισμα σου, δεν θα ξανακούσουμε την ουρά σου να κτυπά, δεν θα σου ξανά παραγγείλουμε  σουβλάκια που τόσο σου άρεσαν, δεν θα γλείψεις τα ξυλάκια από τα παγωτά μας, δεν θα έχει το Χριστουγεννιάτικο δέντρο μας τον φύλακα του.....




Καλό σου ταξείδι αγαπημένη μας.... θα μείνεις για πάντα στις καρδιές μας!!!!!

Δευτέρα 19 Οκτωβρίου 2015

Η κολοκύθα..... που έγινε ΑΓΑΠΗ!!!!

Αρχές Σεπτέμβρη και η Αριστέα ζητά να βάλουμε μπροστά ξανά τις μηχανές, να πάρουμε οτιδήποτε στα χέρια μας και να του αλλάξουμε τα φώτα!!!!

Ωχ αποκλείεται.... δεν προλαβαίνω σκέφτηκα αρχικά, ο πειρασμός όμως μεγάλος και κάτι καλοκύθες που μου έκλειναν το μάτι με ανάγκασαν να βάλω μπροστά για την συμμετοχή μου στον διαγωνισμό!!!!  

Η κολοκύθα είχε φτάσει σπίτι μου εδώ και καιρό, μαζί με αρκετές ακόμα, δώρο της Άννας από το Νευροκόπι..... όμως αλλού απασχολημένη δεν έλεγα να ασχοληθώ μαζί της, λίγο όμως πριν να σφυρίξει η Αριστέα την λήξη του διαγωνισμού την έβαλα πάνω στον πάγκο εργασίας....


την πάντρεψα με την γυψόγαζα....


την αστάρωσα.....


και αφού γενικότερα της άλλαξα τα φώτα....




ακριβώς στο παρά πέντε, την έστειλα στον διαγωνισμό!!!! 

Σας ευχαριστώ όλους όσους της δώσατε την ψήφο σας και την ανεβάσατε στην δεύτερη θέση, ευχαριστώ και την Αριστέα για την τόσο όμορφη διοργάνωση του Άλλαξε το #2 !!!!


Και καλά ο διαγωνισμός τελείωσε, τώρα η κολοκύθα τι θα γίνει???? θα κατέβει στην αποθήκη????  Όχι βέβαια..... καλλιστεία έχει η γειτονιά, γιατί να μην πάει και μέχρι εκεί να  δοκιμάσει την τύχη της.... "Έκθεση - Καλλιστεία  χειροποίητης κούκλας" γράφει η αφίσα, 




τώρα που έμαθε να παίρνει μέρος σε διαγωνισμούς ποιος την σταματά.......







Σάββατο 17 Οκτωβρίου 2015

Δέκα υπέροχες μέρες!!!!!!!!

Όταν οι μέρες είναι χαρούμενες περνούν γρήγορα..... έλεγε η γιαγιά μου και τελικά είχε πολύ δίκιο. Δέκα υπέροχες μέρες πέρασαν σαν μια ανάσα και εγώ ξαναγύρισα πίσω στην βάση μου!!!!!
Ας τα πάρουμε όμως τα πράγματα από την αρχή....

Πάει καιρός τώρα που μου ανακοινώθηκε πως τα εγκαίνια του FRONT θα γινόντουσαν αρχές του Οκτώβρη, έτσι αντί να στείλω τις δημιουργίες μου ταχυδρομικώς στην Βέροια αποφάσισα να τις πάω εγώ..... ευκαιρία  να συναντήσω τους φίλους μου εκεί, και να παρευρεθώ και στην τελετή των εγκαινίων!!!!

Τις μέρες που ήμασταν στην Βέροια έτυχε να έχει η Δήμητρα τα γενέθλια της που φέτος τα γιόρτασε στο "Σπίτι της Βεργίνας" της Πρωτοβουλίας για το παιδί, μαζί με τους "Μικρούς Αγγέλους" που φιλοξενούνται σε αυτό!!!!




Ίσως να μην υπάρχουν λόγια για να σας περιγράψω το πόσο όμορφα πέρασαν και τα παιδιά και η Δήμητρα, ξέρω όμως πως τόσο η Δήμητρα όσο και εγώ συγκινηθήκαμε από τις  υπέροχες ευχές που έδωσαν στην Δήμητρα τα παιδιά.... 




τις οποίες θα κρατήσει για πάντα στο δωμάτιο της και στην καρδιά της!!!

Με την βροχή για συντροφιά επισκεφτήκαμε τον χώρο που φιλοξενεί το FRONT - φυσικά πριν από τα εγκαίνια - ώστε να μπορέσουμε να εξερευνήσουμε τον χώρο να γνωριστούμε με τα κορίτσια που εθελοντικά προσφέρουν τις υπηρεσίες τους σε αυτό και φυσικά να κάνουμε την απαραίτητη φωτογράφιση....


























Περιττό να πω πως οι άνθρωποι της Πρωτοβουλίας δεν ήξεραν με ποιον τρόπο να εκφράσουν τις ευχαριστίες τους προς όλους εσάς που φροντίσατε να φτάσουν στα Ράφια του FRONT οι υπέροχες δημιουργίες σας, που αν δεν τις έχετε δει στις φωτογραφίες της δικές μου η της Αχτίδας, είναι γιατί έχουν πουληθεί!!!!

Η δυνατή καταιγίδα που έπιασε από το απόγευμα μέχρι νωρίς το πρωί της ημέρας των εγκαινίων, μας τρόμαξε..... βροντές, αστραπές, κεραυνοί και τόνοι νερού έπεφταν για ώρες, όμως όλα αυτά έγιναν μάλλον για να καθαρίσει η περιοχή, και έτσι τα εγκαίνια έγιναν και σημείωσαν μεγάλη επιτυχία!!!  Ο κόσμος από νωρίς το απόγευμα ήταν πολύς και τα ράφια άρχισαν να αδειάζουν... προς μεγάλη ευχαρίστηση όλων μας!!!















Την επομένη των εγκαινίων, αποχαιρετίσαμε τους φίλους μας στην Βέροια και αναχωρήσαμε για Θεσσαλονίκη....  

Δεν ξέρω πότε πέρασαν και εκεί οι μέρες, πέρασαν όμως με ανταμώματα, τσιμπούσια, πειράγματα και ατέλειωτα γέλια...

Στο πάντα φιλόξενο σπίτι της γλυκιάς μου Αχτίδας, ο πάντα έτοιμος για όλα σύντροφός της και αγαπημένος μου φίλος Δημήτρης έφτιαξε της μοναδικές του πίτες για να μας κεράσει και η Αχτιδούλα υπέροχα γλυκά..... 




και φυσικά περισσότερα λόγια δεν χρειάζονται, όταν συναντιόνται οι bloggers είναι πλέον γνωστό το τι γίνεται....









Η συνάντηση βέβαια επαναλήφθηκε την επόμενη μέρα στο κέντρο της πόλης στο...


που ο ευγενικός ιδιοκτήτης του, σύζυγος της γλυκιάς Γλυκερίας, φρόντισε να μην λείψει τίποτα από την παρέα, η οποία κατανάλωσε τσίπουρα, ούζα και μπύρες, φυσικά άδειασε όλα τα πιάτα και για άλλη μια φορά πέρασε μοναδικά!!!!!






Φυσικά η επίσκεψη στην Θεσσαλονίκη δεν είχε μόνο τσιμπούσια.

Είχε μάθημα της Δήμητρας με την μοναδική δασκάλα πηλού την Μαρία.....






και βόλτες στην όμορφη πόλη....











Αυτές ήταν οι Δέκα υπέροχες μέρες που πέρασα στις όμορφες πόλεις του βορρά!!!!
Ευχαριστώ όλους τους φίλους μου εκεί που τις μοιράστηκαν μαζί μου, και όλους εσάς που με ακολουθήσατε μέσα από αυτή την ανάρτηση!!!!









Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...