Η έκφραση είναι - μόνη αυτή - για έναν καλλιτέχνη ο υπέρτατος και μοναδικός τρόπος ζωής.
Ζούμε γιατί εκφραζόμαστε.

"ΟΣΚΑΡ ΟΥΑΪΛΝΤ"


Δεν υπάρχει αληθινή ηδονή, εκτός από εκείνη που δίνει η δημιουργικότητα. Είτε φτιάχνει κανείς μολύβια, είτε μπότες, είτε ψωμί, είτε παιδιά. Χωρίς δημιουργία δεν υπάρχει αληθινή ευχαρίστηση.
"ΛΕΩΝ ΤΟΛΣΤΟΙ"

Δευτέρα 27 Οκτωβρίου 2014

Τι θα πρέπει να περιέχει η βαλίτσα....

Μην βιάζεστε να μάθετε που πάω, διαβάστε όμως τι θα πρέπει να περιέχει η βαλίτσα που θα πάρω μαζί μου.....



Πριν από λίγο καιρό λοιπόν η φίλη μας η Πέτρα, δεν ξέρω πως και γιατί,  είχε την "φαεινή ιδέα" (όπως η ίδια λέει) να φανταστεί τον κόσμο μετά..... μα και την φαεινότερη για να θέσει το ερώτημα:  "Εσύ έχεις σκεφτεί ποιο τραγούδι θα ήθελες στην...κηδεία σου;..."
Χα!χα! τι λέει η κοπελιά σκέφτηκα αρχικά... αλλά μετά από ώριμη σκέψη κατάλαβα πως αφού ήδη έχω ζήσει αυτά τα χρόνια (παρά τρίχα 60) θα έπρεπε να έχω σκεφτεί πως αυτό είναι κάτι που ίσως δεν θα αργήσει να γίνει, και θα έπρεπε ήδη να σας έχω πει τι ακριβώς θα πρέπει να έχει  η Βαλιτσούλα μου για το τελευταίο αυτό ταξίδι....   γιατί πως να το κάνουμε ρε παιδιά είναι κρίμα και άδικο σε όλα μου τα ταξίδια να έχω πάρει μαζί μου τα πράγματα που θέλω και σε αυτό το τελευταίο να φύγω με αυτά που οι άλλοι θα θέλουν να με στείλουν!!!!!

Στην ξύλινη βαλιτσούλα λοιπόν του τελευταίου ταξιδιού θα ήθελα απέξω με decoupage  να κολλήσετε τις φωτογραφίες που θα έχω κάνει μεταφορά σε ριζόχαρτο και θα είναι από τα μέρη που έχω ταξιδέψει και έχω αγαπήσει.... και προσοχή μην τις κολλήσετε με αραιωμένη ατλακόλ (θα σηκωθώ και θα σας πάρω στο κηνύγι) θα το πάρω είδηση... 
Μέσα στην βαλίτσα θα φροντίσετε να βάλετε όλα τα σύνεργα που χρησιμοποίησα όσο καιρό έκανα τον "καλλιτέχνη"....   ένα μικρό καβαλέτο, μπλοκ ζωγραφικής, χρωματιστά μολύβια, παστελάκια, γραφίτες, καλές γόμες και ξύστρες, πηλό, καλούπια, ακρυλικά και σμάλτα, γιατί σίγουρα εκεί ψηλά σίγουρα κάποια γωνιά με θέα θα βρω για να κάτσω να δημιουργήσω... 

Και όταν όλα θα είναι έτοιμα, και εγώ με την βαλιτσούλα μου θα πηγαίνω μπροστά και εσείς θα ακολουθείτε μην ξεχάσετε να πάρετε μαζί σας και το USB Sticks που μέσα θα έχω γραμμένη την μουσική για το κατευόδιο.....  Soul le ciel de Paris, μουσική από την πόλη 



που έχω λατρέψει, από την πόλη των καλλιτεχνών, από την πόλη που έχω περάσει υπέροχα όμορφες στιγμές, από την πόλη που έχω κάνει ατέλειωτες ποδηλατάδες, γιαυτό θέλετε δεν θέλετε θα απολαύσετε το τραγούδι και εσείς μαζί με εμένα σε αυτή του την εκτέλεση μια και μέσα της υπάρχει και το ποδήλατο, γιατί μπορεί να μην το πάρω μαζί μου αφού δεν θα χωράει στην ξύλινη Βαλιτσούλα μου αλλά θα το έχω πάντα κλεισμένο μέσα στην καρδιά μου....

Και επειδή στους περισσότερους από εσάς είναι γνωστό ότι εγώ ήμουν το παιδί του κεφιού και του χορού, οφείλετε μετά από την σεμνή τελετή του κατευόδιου να πάτε και να το ρίξετε στο ποτό και στον χορό....  και εκεί αφού θα έχετε πιει τον Βόσπορο (όπως έκανα και εγώ όταν μου δινόταν η ευκαιρία) να ξαναβάλετε το USB Sticks (γιατί το θέλω από την φωνή του Μητροπάνου) και να χορέψετε το αγαπημένο μου ζεμπέκικο.... Πάντα Γελαστοί!!!




Όμως φίλοι μου απαιτητική δεν υπήρξα ποτέ.... γιαυτό δεν θα σας ζητήσω να κάνετε τίποτα περισσότερο για μένα, και πιστεύω και αυτά που ζήτησα να μην σας κούρασαν..... 
Βέβαια μέχρι να τα κάνετε όλα αυτά θα περάσουν - θέλω να πιστεύω - πολλά χρόνια, γιατί αγαπημένοι μου φίλοι δεν έχω σκοπό να σας αφήσω τόσο γρήγορα, εξάλλου έχω πολλές υποχρεώσεις ακόμα εδώ σε αυτόν τον κόσμο και δεν μπορώ να τις αφήσω.....

Εύχομαι σε όλους σας Καλή Εβδομάδα.... καλή μέρα και να είστε Πάντα Γελαστοί!!!!!


Παρασκευή 24 Οκτωβρίου 2014

Το τελευταίο πακέτο...

Λίγο πριν φτάσουμε στην καταλυτική ημερομηνία για την αποστολή δημιουργιών στην Κοζάνη, το τελευταίο μου πακέτο είναι έτοιμο να πάρει το δρόμο για τον βορρά....

Μέσα του  κρύβει.... 

Ένα  κουτί για χαρτομάντιλα... 

για παιδικό δωμάτιο!!!




Ένα κουτί για τσάι...


για τα κρύα απογεύματα του χειμώνα!!!


& Μία μικρή κρεμαστρούλα....


έτοιμη να υποδεχθεί από κοσμήματα μέχρι κλειδιά!!!



Σε αυτή την τελευταία μου ανάρτηση με δημιουργίες για την Κοζάνη, θα ήθελα να ευχαριστήσω την Αννιώ που με αυτή της την πρό(σ)κληση μας έδωσε την ευκαιρία να προσφέρουμε ότι και όσο μπορούσε ο καθένας σε αυτό το "πανηγύρι αγάπης και προσφοράς¨ για τα ¨παιδιά¨ της Κοζάνης!!!!

Να έχετε ένα όμορφο τριήμερο!!!!!!!

Δευτέρα 20 Οκτωβρίου 2014

Πάμε μια βόλτα????

Καιρό έχουμε να ταξιδέψουμε δεν νομίζετε????   άντε λοιπόν καθίστε στις θέσεις σας και η βόλτα μας ξεκινά.....

Με την ανατολή του ήλιου.... 



αφήνουμε πίσω μας την Αθήνα έχοντας σαν πρώτο προορισμό μας τα Καλάβρυτα... τόπο με ιστορία και απαράμιλλες φυσικές ομορφιές!!!! 

Αυτή την φορά στην ιστορική πόλη θα ανέβουμε από το Διακοπτό  με τον Οδοντωτό σιδηρόδρομο...


 Ο Οδοντωτός σιδηρόδρομος είναι έργο του Χαρίλαου Τρικούπη. Η σύμβαση της κατασκευής της γραμμής υπογράφηκε το 1889 και η κατασκευή της τελείωσε επτά χρόνια μετά. Ο σχεδιασμός της γραμμής έγινε από γάλλους τεχνικούς. Το έργο ήταν πολύ δύσκολο λόγω του δύσβατου του εδάφους. Στις 10 Μαρτίου 1896 το τρένο πραγματοποίησε το πρώτο του δρομολόγιο.




Από τότε και μέχρι σήμερα, ο Βουραϊκός ποταμός και  ο Οδοντωτός πορεύονται μαζί. 


Το τραινάκι ενσωματώθηκε τόσο καλά στο φυσικό περιβάλλον, που μοιάζει σαν να ήταν 
πάντα εκεί.

 Ο τρόπος της κατασκευής του δεν επιβάρυνε  το οικοσύστημα του φαραγγιού. 



Με το ξύλο και την πέτρα της περιοχής, οι τεχνικοί έκαναν για χάρη του τραίνου έργα 
που νομίζεις ότι τα έφτιαξε η φύση από μόνη της. 


Η διαδρομή, μέσα από τοπία άγριας φύσης με καταρράκτες που λαξεύουν με απερίγραπτο 
τρόπο τα βράχια δημιουργώντας μοναδικούς σχηματισμούς, αποτελεί ένα από τα





ομορφότερα φυσικά αξιοθέατα της χώρας μας, έχει δε μάλιστα χαρακτηριστεί ως 
η πλέον θεαματική σιδηροδρομική γραμμή των Βαλκανίων.


Μετά από διαδρομή μιας ώρας φτάνουμε στον Σιδηροδρομικό Σταθμό των Καλαβρύτων...



και αναχωρούμε γρήγορα για την μονή της Αγίας Λαύρας... μια και τα ρολόγια μας 
δείχνουν πως σε λίγο θα κλείσει!!!

Το Ιστορικό Μοναστήρι της Αγίας Λαύρας βρίσκεται 5 χλμ. από τα Καλάβρυτα και 
ιδρύθηκε το 10ο αιώνα από έναν ερημίτη. Κάηκε ολοσχερώς από τους Τούρκους το 1585 
και το 1827 και από τους Γερμανούς το 1943. 
Αργότερα επαναοικοδομήθηκε στη σημερινή του θέση και μορφή.








Στο καθολικό της Μονής στις 18 Μαρτίου 1821 ο αρχιεπίσκοπος 
Παλαιών Πατρών Γερμανός


ύψωσε το Ιερό Λάβαρο της Κοιμήσεως της Θεοτόκου, 


το οποίο χρησίμευε ως παραπέτασμα της Ωραίας Πύλης, 
ώρκισε τους πρωταγωνιστές της Επαναστάσεως και ξεκίνησε ο αγώνας για την 
απελευθέρωση του Γένους. 
   



Επόμενος σταθμός αυτής της επίσκεψης ο Τόπος Θυσίας....



Ο Τόπος Θυσίας των Καλαβρυτινών είναι ένα από τα ξεχωριστά μνημεία της πόλης. 

Βρίσκεται στο λόφο του Καπή,  500 μέτρα από το κέντρο της πόλης.



Στο  σημείο αυτό, στις 13 Δεκεμβρίου 1943, οδηγήθηκαν και εκτελέστηκαν όλοι οι άντρες της περιοχής από 13 ετών και πάνω, από τους Γερμανούς. 



Σήμερα ξεπροβάλει εκεί ένας μεγάλος Σταυρός που θυμίζει το αποτρόπαιο έγκλημα, στις στήλες που περιβάλουν τον κεντρικό χώρο αναγράφονται τα ονόματα των οικογενειών των Εκτελεσθέντων. Στην κατακόμβη είναι αναρτημένα μικρά καντήλια ισάριθμα με τις οικογένειες των εκτελεσθέντων. Και από τα μεγάφωνα ακούγεται η λυπηρή αφήγηση των γεγονότων που διαδραματίστηκαν την ώρα του φονικού.







Παράπλευρα της κατακόμβης δεσπόζει το πέτρινο γλυπτό της πονεμένης "Μάνας", συμβολικού χαρακτήρα για τις γυναίκες ηρωίδες των Καλαβρύτων που ξεπέρασαν τον εαυτό τους και αγωνίστηκαν παρά τον πόνο τους να αναστήσουν την ολοσχερώς κατεστραμμένη πόλη των Καλαβρύτων.



Σε μια βόλτα στο κέντρο της όμορφης πόλης....


επισκέπτομαι για άλλη μια φορά το υπέροχα ξεχωριστό μαγαζί της  Αριάδνης... 




και συναντώ και πάλι την αγαπημένη φίλη, που με υποδέχτηκε με αγκαλιές και φιλιά!!!
Αν βρεθείτε στα Καλάβρυτα μην διστάσετε να την επισκεφτείτε, θα σας μαγέψει και η Αριάδνη και το υπέροχο μαγαζάκι της!!!!!

Νωρίς το απόγευμα φεύγουμε από τα Καλάβρυτα και ακολουθώντας τον "εσωτερικό δρόμο" όπως λένε οι ντόπιοι...



διασχίζοντας βουνά...


 με πανέμορφα χωριά....



φτάνουμε στην Αρχαία Ολυμπία.


Στην πανέμορφη κοιλάδα του ποταμού Αλφειού, την κατάφυτη από ελιές, πεύκα, πλατάνια και δρύς,  άνθισε το πιο δοξασμένο ιερό της αρχαίας Ελλάδας, που ήταν αφιερωμένο στον πατέρα των θεών, τον Ολύμπιο Δία. 



Απλώνεται στους νοτιοδυτικούς πρόποδες του κατάφυτου Κρονίου λόφου, μεταξύ των ποταμών Αλφειού και Κλαδέου, που ενώνονται σε αυτή την περιοχή. Παρά την απομονωμένη θέση της κοντά στη δυτική ακτή της Πελοποννήσου, η Ολυμπία καθιερώθηκε στο πανελλήνιο ως το σημαντικότερο θρησκευτικό και αθλητικό κέντρο.








Εδώ γεννήθηκαν οι σπουδαιότεροι αγώνες της αρχαίας Ελλάδας, οι Ολυμπιακοί, που γίνονταν κάθε τέσσερα χρόνια προς τιμήν του Δία, ένας θεσμός με πανελλήνια ακτινοβολία και λάμψη από την αρχαιότητα μέχρι σήμερα. 




Οι ανασκαφές στην Ολυμπία άρχισαν τον Μάιο του 1829, δύο χρόνια μετά τη ναυμαχία του Ναυαρίνου, από Γάλλους αρχαιολόγους. Τα ευρήματα (τμήματα από τις μετόπες του πρόναου και του οπισθόδομου του ναού του Διός) μεταφέρθηκαν στο Μουσείο του Λούβρου, όπου εκτίθενται σήμερα. 





Όταν η ελληνική κυβέρνηση πληροφορήθηκε το γεγονός της αρπαγής των ευρημάτων, οι ανασκαφές διακόπηκαν για να ξαναρχίσουν αργότερα, το 1875 από Γερμανούς αρχαιολόγους. Οι έρευνες συνεχίζονται έως σήμερα από το Γερμανικό Αρχαιολογικό Ινστιτούτο της Αθήνας υπό την εποπτεία της Εφορείας Αρχαιοτήτων Ολυμπίας.

Μετά την επίσκεψή μας στον αρχαιολογικό χώρο και στο καταπληκτικό μουσείο, παίρνουμε τον δρόμο της επιστροφής προς την Αθήνα. 

Αυτή την φορά παίρνουμε τον δρόμο που ενώνει τον Πύργο με την Τρίπολη, έναν φιδογυριστό δρόμο που ακολουθεί τους εντυπωσιακούς σχηματισμούς του τοπίου 



με στενά γεφύρια...


υπέροχα δάση...


πετρόχτιστα χωριά....





και οδηγεί.....

στα Λαγκάδια, το «κρεμαστό χωριό της Πελοποννήσου», όπως αποκαλείται από παλιά,  ένα φυσικό και αρχιτεκτονικό αριστούργημα, με εκπληκτικά πέτρινα αρχοντικά και 



καλντερίμια, σκεπαστές αυλές και σκαλιστές εξώπορτες, πελεκητές καμάρες και παλιές εκκλησίες, ελικοειδή πέτρινα μονοπάτια και σκαλιά, τοξωτά γεφύρια, νεροτριβές και νερόμυλους.

στην Δημητσάνα, την "Μπαρουταποθήκη του έθνους" χτισμένη στα ερείπια της αρχαίας Τεύθιδαςενώ στα πόδια της βρίσκεται το μαγευτικό φαράγγι του Λούσιου ποταμού






στην Στεμνίτσα, την ήρεμη και γαλήνια, με τις απόκρημνες κορυφές και τις καταπράσινες πλαγιές του Μαίναλου.


στην Βυτίνα, την καταπράσινη και γραφική.


Στην σύντομη στάση στην όμορφη Αρκαδική πόλη, για έναν καφέ,  μου δόθηκε η ευκαιρία  να συναντήσω την Νίκη στο πανέμορφο μαγαζί της και να τα πούμε έστω και για λίγο...



Το ταξίδι μας κάπου εδώ τελείωσε.....  
πριν "πάρω ένα ποδήλατο να φύγω για τ' αδύνατο".....


δώρο από την Νίκη

πίνω ένα λικεράκι ρόδι στην υγεία σας...


δώρο από την Αριάδνη

και σας εύχομαι να πάτε σε αυτούς τους τόπους και να γνωρίσετε εκτός των άλλων και τα υπέροχα αυτά κορίτσια!!!!
Τέλος ευχαριστώ την Σοφία, τον Μανώλη, την Μαρία, την Μαίρη, τον Χρήστο, τον Γιάννη, την Φανή και τον Βαγγέλη για το υπέροχο Σαββατοκύριακο που περάσαμε μαζί!!!

Καλό απόγευμα και καλή εβδομάδα!!!!





Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...