Η έκφραση είναι - μόνη αυτή - για έναν καλλιτέχνη ο υπέρτατος και μοναδικός τρόπος ζωής.
Ζούμε γιατί εκφραζόμαστε.

"ΟΣΚΑΡ ΟΥΑΪΛΝΤ"


Δεν υπάρχει αληθινή ηδονή, εκτός από εκείνη που δίνει η δημιουργικότητα. Είτε φτιάχνει κανείς μολύβια, είτε μπότες, είτε ψωμί, είτε παιδιά. Χωρίς δημιουργία δεν υπάρχει αληθινή ευχαρίστηση.
"ΛΕΩΝ ΤΟΛΣΤΟΙ"

Δευτέρα 29 Οκτωβρίου 2012

Τα Διδυμάκια!!!!


Δύο μικρά στρογγυλά ξύλινα κουτάκια...


 γεμάτα λουλούδια...

κουτάκια ξύλινα με decoupage

 σήκωσαν τα καπάκια τους, για να μας δείξουν...


 ότι μπορούν να φιλοξενήσουν από καραμέλες...


μέχρι κοσμήματα!!!!



Τα "Διδυμάκια"  η μπιζουτιέρα και η φοντανιέρα,
θα ταξιδέψουν για το Νευροκόπι...
για να λάβουν μέρος στο Bazaar!!!



Σάββατο 27 Οκτωβρίου 2012

Για να κρατάς σημειώσεις....

Καλά είναι τα laptop... 









τα tablet... 


 δεν λέω, αλλά κρατώντας σημειώσεις στο χαρτί νοιώθω κάπως διαφορετικά...   
 Μου αρέσει να ανοίγω τα σημειωματάρια μου (έχω αρκετά... πιστέψτε με)  και να ξεφυλλίζω αυτά που κάποτε έγραψα...   
Μέσα σε αυτά βλέπω πως έχει διαμορφωθεί ο γραφικός μου χαρακτήρας στα χρόνια που πέρασαν...  γελάω με τις σημειώσεις που κρατούσα όταν ήμουν μαθήτρια....  


ξαναδιαβάζω τα αποσπάσματα από τα βιβλία που διάβασα στο παρελθόν... 
θυμάμαι όμορφες στιγμές από τα ταξίδια που έχω κάνει...  

βρίσκω όμορφες συνταγές της μαμάς ή ακόμα και της γιαγιάς μου...  και άλλα πολλά!!!!!



Ξεφυλλίζοντας ένα από τα παλιά μου σημειωματάρια...   
σκέφτηκα να φτιάξω μερικά  για το bazaar...   του ΜΕΙΝΕ ΔΥΝΑΤΟΣ
+

Σας αφήνω στέλνοντάς σας πολλά φιλιά...
 αφιερώνοντας σας το τραγούδι του ΜΕΊΝΕ ΔΥΝΑΤΟΣ



ΚΑΛΗ ΚΥΡΙΑΚΗ!!!!!!!

Πέμπτη 25 Οκτωβρίου 2012

Κουμπαράδων συνέχεια.... και βραβεία!!!!

Μια μικρή διακοπή από τις δημιουργίες για τα bazaar...  και επιστροφή στους κουμπαράδες!!!
Σήμερα έχω να σας παρουσιάσω δύο κουμπαράδες...

έναν μικρό ξύλινο με decoupage....  που έφτιαξα εγώ

και έναν από το γνωστό κουτί του καφέ...   που έφτιαξε η κόρη μου Δήμητρα!!!




Δεν είναι κάτι το ιδιαίτερο, όμως τον έφτιαξε με πολλή αγάπη...  αφού κόλλησε αλουμινόχαρτο σε όλο το κουτί... το έβαψε και επάνω του κόλλησε λουλουδάκια υφασμάτινα που πήρε έτοιμα από γνωστό κατάστημα παιχνιδιών!!!! 


Στην συνέχεια της ανάρτησης αυτής θα ήθελα να ευχαριστήσω τα κορίτσια που μου έδωσαν δύο νέα βραβεία...

Το βραβείο της εβδομάδας!!!

που μου το χάρισε η Κάτια  και την ευχαριστώ πολύ για αυτό και φυσικά όλους εσάς που αφήσατε σχόλιο σε στην ανάρτηση της αυτή!!!! και σε σας χαρίζω και εγώ αυτό το βραβείο!!!!

Επίσης ευχαριστώ την αγαπημένη φίλη από το ...Τετράδιο συνταγών για το βραβείο που μου έδωσε 

τους όρους του βραβείου και τις απαντήσεις θα τα βρείτε στην ανάρτησή μου
και το βραβείο αυτό θα το χαρίσω στα blog

Κάπου εδώ τελειώνει και αυτή η ανάρτηση  πολλά ευχαριστώ για τις επισκέψεις σας και για τα σχόλια σας!!! 
 Φιλάκια σε όλους σας!!!!!!






Τρίτη 23 Οκτωβρίου 2012

Πιες γλυκό κρασί... δεν είν ντροπή!!!!!




 Σαν μπαίνω μέσα στην ταβέρνα


κέρνα, κέρνα,

λέω στον ταβερνιάρη

ρετσίνα κεχριμπάρι

κι απ’το κρασάκι σου το φίνο

πίνω, πίνω

και στάλα δεν αφήνω

απ’το γλυκό κρασί



Πιες γλυκό κρασί δεν είν’ ντροπή

μη σε μέλλει ο κόσμος τι θα πή

η καρδιά σου αν τύχη να πονάη

όταν πίνης ο πόνος σου περνάει



Πιες έστω μονάχα μια γουλιά

πες πως πήρες χίλια δυό φιλά

από μια μικρούλα π’αγαπάς, τρελή μικρή

που σ’έκανε μπεκρή



Πίνω για να ξεχνώ τον πόνο

μόνο, μόνο,

γιατί κι εγώ αγαπούσα

κάποια ξανθομαλλούσα

και με του μεθυσιού την τρέλα

γέλα, γέλα,

λέω στον εαυτό μου

γέλα και μην πονείς

Πιές γλυκό κρασί δεν είν' ντροπή

Από την επιθεώρηση "Παπαρούνα", θέατρο Περοκέ, θίασος Μαυρέα Γκιουζέπε Σύλβα

Μια ξύλινη θήκη για κρασί με decoupage για το


αν θέλετε να δείτε τις δημιουργίες που θα υπάρχουν στο bazaar πατήστε εδώ
και για να μάθετε Νέα για το Bazzar  εδώ


Ζωγραφίστε... δημιουργείστε... δώστε ζωή στα άψυχα
και χαμόγελα στα παιδιά!!!








Κυριακή 21 Οκτωβρίου 2012

Είστε για ένα χαρτάκι???????

Χαρτοπαιξία!!!!!! Προέρχεται από τους Ασιάτες και μεταφέρθηκε στην Ευρώπη τον 14ο μ.Χ. αιώνα.
Όλα τα χαρτιά μαζί, τα ονομάζουμε τράπουλα είναι λέξη ιταλική και σημαίνει παγίδα, δόλο. 
Το ίδιο νόημα έχει και ή άλλη τους συνήθης ονομασία «Κοντσίνα ή κολτσίνα ή κολιτσίνα», σημαίνει παγίδα, συμπαιγνία.   

Αγαπημένο έθιμο των Ελλήνων τις μέρες της Πρωτοχρονιάς είναι να δοκιμάζουν την τύχη τους με την χαρτοπαιξία και τα ζάρια σε καφενεία, λέσχες και σπίτια. 

Στα σπίτια είναι έθιμο να παίζονται χαρτιά το βράδυ της Παραμονής της Πρωτοχρονιάς περιμένοντας την αλλαγή του χρόνου. Τα ποσά συνήθως είναι χαμηλά, τέτοια που να προσφέρουν απλά μια φιλική διασκέδαση χωρίς να στενοχωρούν τους χαμένους.

Κανένας (ή σχεδόν κανένας Έλληνας) δεν αρνείται να πάρει μέρος στην Μπιρίμπα, το Κουμ Καν (τα παλιότερα "σουξέ" όπως η ξερή και η κολιτσίνα, έχουν σχεδόν ξεχαστεί) Κανένας δεν λέει όχι σε κάποια ποκίτσα ή λίγο Θανάση!!!!
Και ο νόμος που τα θεωρεί τυχερά; Ελάτε τώρα... στην Ελλάδα ζούμε!!!!!!



 Για το χαρτάκι μας λοιπόν... φτιάχτηκαν δύο μικρές θήκες για τραπουλόχαρτα...



οι οποίες μαζί με τα σουβεράκια... 

θα ταξιδέψουν για το Νευροκόπι...



για να πάρουν μέρος στο bazaar 


Παρασκευή 19 Οκτωβρίου 2012

Ώρα για...

Οι λεπτοδείκτες του ρολογιού γυρίζουν γρήγορα... και μαζί τους φεύγουν οι μέρες... οι μήνες... ο χρόνος!!!!


Έτσι έφυγε και αυτό το καλοκαίρι... πάει ο Σεπτέμβριος κοντεύει να τελειώσει και ο Οκτώβριος και μάλλον φτάνει η ώρα για...


"μια καινούργια δημιουργία" θα μου πείτε... και δεν θα έχετε άδικο...


όμως εγώ θα σας πω πως "φτάνει η ώρα για κάτι ζεστό"... 


για ένα τσαγάκι ας πούμε... με λίγο κονιάκ και μέλι,  για να μας κρατήσει συντροφιά μαζί με ένα καλό βιβλίο...  μπροστά στο τζάκι... 


Σύμφωνα με το θρύλο, το τσάι ανακαλύφθηκε τυχαία από τον Κινέζο αυτοκράτορα Σεν Νουνγκ, το 2737 π.Χ.
Μία καλοκαιρινή ημέρα αποφάσισε να επισκεφθεί μια μακρινή γωνιά της αυτοκρατορίας του. Κάποια στιγμή διέταξε την ακολουθία του να σταματήσει, και οι υπηρέτες ξεκίνησαν να βράζουν νερό για να πιουν οι διψασμένοι ταξιδιώτες. Ο αυτοκράτορας πίστευε ότι το νερό έπρεπε να βράζεται πριν από την πόση, για λόγους υγιεινής. 
Την ώρα, όμως, που έβραζε το νερό, ένα ρεύμα αέρα παρέσυρε φύλλα από κάποιο γειτονικό θάμνο και αυτά κατέληξαν στο ξεσκέπαστο τσουκάλι. Πριν προλάβει κανείς να αντιδράσει, τα φύλλα άρχισαν να βράζουν και να χρωματίζουν το νερό. Ο Σεν Νουνγκ μύρισε το γλυκό άρωμα του «μείγματος», και τη στιγμή που το δοκίμασε ανακάλυψε τις αναζωογονητικές του ιδιότητες.
Για χιλιετίες το τσάι χρησιμοποιούνταν περισσότερο ως φάρμακο. Καθημερινό ρόφημα έγινε γύρω στον 3ο αιώνα μ.Χ. οπότε άρχισε η καλλιέργεια και η παραγωγή του.


Στην Ευρώπη έφτασε το 1610, από τους Πορτογάλους, που το μετέφεραν για λογαριασμό των Ολλανδών. Λίγο αργότερα, οι Ολλανδοί ξεκίνησαν με δικά τους μέσα τη μαζική εισαγωγή τσαγιού, δημιουργώντας μια νέα μόδα, με φανατικούς, αλλά λίγους οπαδούς. Και αυτό, διότι τα πρώτα χρόνια το τσάι ήταν πανάκριβο. Μόλις το 1675 η τιμή του έπεσε σε λογικά πλαίσια, κι έτσι από την Ολλανδία πέρασε στη Γαλλία και από εκεί στην υπόλοιπη Ευρώπη.


Οι Βρετανοί, που σήμερα αποτελούν τους πιο φανατικούς οπαδούς του ροφήματος, ήταν ίσως οι τελευταίοι που το γνώρισαν. Το δοκίμασαν μόλις το 1839, όταν το πρώτο φορτίου τσαγιού έφτασε στο Λονδίνο από τις αγγλικές αποικίες στην Ινδία.


Ξύλινο κουτί με παλαίωση και decoupage

Για να φιλοξενηθούν λοιπόν τα φακελάκια του τσαγιού φτιάχτηκε αυτό το κουτάκι που μαζί με άλλα κουτάκια θα πάρει μέρος στο Bazaar...

Πολλά φιλιά σε όλους σας και Καλό Σαββατοκύριακο!!!!!!

Τρίτη 16 Οκτωβρίου 2012

Οι Σβούρες!!!!


Η σβούρα είναι παιχνίδι βασισμένο στο φαινόμενο της γυροσκοπικής μετάπτωσης. 

Πρόκειται για ένα σφόνδυλο που περιστρέφεται γύρω από έναν άξονα συμμετρίας του και ακουμπά στο κάτω μέρος του σχεδόν σημειακά σε επιφάνεια όπως αυτή του τραπεζιού. 


Η σβούρα είναι μια αναπαράσταση, μια μικρογραφία του φυσικού κόσμου!!! Όπως το σύμπαν περιστρέφεται σε μια αέναη κίνηση στον χώρο και στον χρόνο... έτσι και η σβούρα μπροστά τα μάτια μας μιμείται για λίγα λεπτά την κοσμική δίνη. 


Ξύλινες σβούρες με decoupage

Δονεί τις μυστικές χορδές της συμπαντικής ψυχής μας... ασυνείδητα μας υπενθυμίζει πως όλα γύρω γυρνούν...  

στολισμένες με κορδέλες.... γουράκια & χαντρούλες
Η σβούρα είναι από τα αγαπημένα παιχνίδια των παιδιών σε όλους τους πολιτισμούς που εμφανίστηκαν στη γη!!!  Η αρχαιότερη γραπτή αναφορά της απαντάται στον Όμηρο - στην Ιλιάδα - όταν μια πέτρα που εκσφενδονίζει ο Τελαμώνιος Αίας μονομαχώντας με τον Έκτορα, στριφογυρίζει "σα σβούρα" πριν χτυπήσει τον αντίπαλο του κατάστηθα!!!



Το αρχαίο της όνομα ήταν στρόμβος, στρόβιλος ή βέμβιξ. Ήταν κωνική φτιαγμένη από σκληρό ξύλο και παιζόταν με την μάστιγα με την οποία τη χτυπούσαν κρατώντας την έτσι σε περιστροφή!!!



Στην Ελλάδα η σβούρα γνώρισε τη χρυσή εποχή της τη δεκαετία του 50' - 60'... την εποχή που δεν υπήρχε η σημερινή αφθονία παιχνιδιών, και μια σβούρα στην τσέπη ήταν πολύτιμο απόκτημα!!!



Την δεκαετία του 70 και μετά, η σβούρα αρχίζει σταδιακά να υποχωρεί σαν παιχνίδι... ενώ σήμερα έχει σχεδόν εξαφανιστεί!!!!!!!

πηγή:wikipedia, Σβουροποιείον το Αεικίνητο 

Οι δικές μου ξύλινες σβουρίτσες αφού φόρεσαν τα καλά τους....  πήραν μερικές στροφές... και στην συνέχεια πήραν τον δρόμο για να πάνε στο bazaar....








Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...